Sinds 10 januari 2022 heeft NL een nieuw kabinet (Rutte IV). Op gebied van gezondheidszorg streeft het kabinet ernaar om zorg voor iedereen zoveel mogelijk bereikbaar te houden. Met een plan om het eigen risico niet in 1 keer te betalen, met een eerlijke prijs voor medicijnen, met meer aandacht voor sport, bewegen en mentale gezondheid en met meer geld voor onderzoek naar Alzheimer, obesitas en kanker.
Voor de nieuwe ministers en staatssecretaris is er traditiegetrouw een introductiedossier met de stand van zaken op het ministerie van VWS (dossier, 10 januari 2022), is er als gezamenlijk kabinetsfocus het coalitieakkoord ‘Omzien naar elkaar, vooruitkijken naar de toekomst‘ (blog + infographic) en verscheen er recent een Kamerbrief met de hoofdlijnen van het komende zorgbeleid (Kamerbrief, 4 maart 2022).
In drie blogs worden de speerpunten van het komend zorgbeleid genoemd en per item voorzien van commentaar mijnerzijds. De noodzakelijke informatie daarbij komt van kabinetsinformatie, uit blogs en uit een recent interview met de nieuwe minister (Zorgvisie, 10 maart 2022).
Kortom, in een drieluik een reflectie op de zorgkoers van de (door mij) geselecteerde 14 speerpunten van het kabinet. Vandaag de eerste blog met commentaar op de eerste 5 punten.
Reflectie op speerpunten zorgkoers kabinet Rutte IV (1-geweest)
- De norm: passende zorg met versterking basiszorg
- Versterking pandemische paraatheid: lessen uit de coronacrisis
- Ouderenzorg in en buiten de Wet langdurige zorg in passende woonomgeving
- Meer grip op stijging zorgkosten van dure geneesmiddelen
- Toetsen van basisverzekering met spreiden eigen risico
Reflectie op speerpunten zorgkoers kabinet Rutte IV (2-geweest)
- De acute zorg: (start) in elk van de elf acute-zorgregio’s (ROAZ) één zorgcoördinatiecentrum
- Veranderingen bij medisch-specialistische zorg: loondienst?
- Personeelstekort in de zorg: maak werk aantrekkelijker
- Goede, tijdige en passende jeugdzorg voorkomt zwaardere zorg
- Aanpassing abonnement in Wmo en het belang van het sociale domein
Reflectie op speerpunten zorgkoers kabinet Rutte IV (3-nu)
- Meer aandacht voor preventie, gezonde levensstijl en mentale weerbaarheid
- GGZ: richten op complexe problematiek bij dysbalans vraag en aanbod
- Informatie-uitwisseling en eigenaarschap medische gegevens
- Samen met veldpartijen: het Integrale Zorgakkoord
Start blog 3:
- Meer aandacht voor preventie, gezonde levensstijl en mentale weerbaarheid
Commentaar AM: Op het oog heeft het kabinet een ambitieuze preventieagenda. Zo worden vermijdbare gezondheidsverschillen aangepakt, waarbij kinderen die ongezond opgroeien al snel op achterstand staan.
21.12.2021: Verkleinen gezondheidsverschillen: kabinet Rutte IV aan zet (volgens coalitieakkoord)
Het Nationaal Preventieakkoord (NPA) met als doel een gezonde generatie in 2040 wordt voortgezet. Sport en bewegen wordt gestimuleerd.
24.06.2018: Bewegen, bewegen en bewegen… (beweegrichtlijn van de Gezondheidsraad)
07.12.2018: Maak ook bewegen en lichaamshouding van jeugd onderdeel van preventie
26.05.2021: Voor fitheid is inspanning nodig (bewegen loont, preventieakkoord, secundaire voordelen)
Het NPA wordt terecht uitgebreid met mentale weerbaarheid (hier met aangereikte bouwstenen). Met een helder statement van het Trimbos-instituut: citaat: “Kansen voor het vergroten van mentale gezondheid bestaan volgens het Trimbos-instituut dan ook niet alleen in de gezondheidszorg maar liggen juist verspreid door de hele samenleving. Vermijdbare risicofactoren voor mentale ongezondheid zijn bijvoorbeeld erbarmelijke omstandigheden in de kindertijd, huislijk geweld, armoede, hoog opgelopen financiële schulden, onzekere huisvesting, eenzaamheid, pesten en discriminatie (einde citaat).” Ofwel: preventiebeleid zonder het betrekken van context en leefomgeving is marginaal handelen.
Het kabinet gaat de belasting op suikerhoudende dranken en accijnzen op tabak verhogen.
25.08.2020: Rookgordijn (marketing tabaksindustrie + lobbycratie bij VVD stagneren SMR-beleid)
17.12.2020: Tabaksfabrikanten: belastingontwijking én onrechtmatige vergoedingen (preventie)
Verder is in het coalitieakkoord aangegeven dat het kabinet de positie van de Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit (NVWA) zal versterken door een aanzienlijke publieke investering in de publieke taken van de NVWA. Dit betekent daarmee ook een investering in het toezicht op voedselveiligheid.
07.09.2020: Voor beter aanbod gezonde kindervoeding is daadkracht nodig (Unicef-onderzoek)
30.10.2020: Introduceer Nutri-Score met een belasting op ongezonde producten (de BOP als beleid)
17.08.2021: Preventiebeleid cardiometabole ziekten vraagt nieuwe invulling (GLI, bredere opzet, €€)
Het kabinet wenst met betrekking tot de leefstijlthema’s van het NPA roken, problematisch alcoholgebruik en overgewicht de gezonde keuze stimuleren en de ongezonde keuze ontmoedigen. Prijsmaatregelen zijn daarbij een belangrijk onderdeel van een breder pakket aan maatregelen.
26.11.2018: Nationaal Preventieakkoord: na bijstelling ambities versneld invoeren (urgentie)
09.07.2020: Preventie: een moeizame tocht van wieg tot graf (school, werk, thuis, ook sociaal)
16.07.2020: Druk op zorggroepen opgevoerd vaker het GLI-programma te organiseren (NZa)
10.04.2021: Aanpak preventie: benut het hele actieplan (multicausaal, integraal, vele wetten)
14.07.2021: Zet bij preventiemaatregelen leefomgeving op eerste plaats (belang stikstof, klimaat)
Inzet preventie van drugsgebruik is ook primair de verantwoordelijkheid van het ministerie van VWS. Met wat vage plannen over “het intensiever inzetten op een actieve en effectieve preventieaanpak, in het bijzonder ter bescherming van kwetsbare jongeren.” Er zijn genoeg verontruste signalen over drugsgebruik bij jongeren: hier/hier/hier/ hier en hier.
11.09.2018: Wordt de illegale drugsindustrie een bedreiging voor de volksgezondheid?
20.11.2018: De noodzakelijke bijsluiter bij drugs (schade gezondheid door drugs)
09.12.2021: Interventie wetswijziging bij gebruik en toepassing lachgas (eerst wet, dan routekaart)
Nog heel recent werd met twee blogs uitgebreid stil gestaan bij passende preventieve zorg.
07.03.2022: Passende preventieve zorg en maatschappelijke waarden: inhoud (1) (gezant)
09.03.2022: Passende preventieve zorg en maatschappelijke waarden: bekostiging (2) (RVS)
Dus zou je zeggen, dan is dit speerpunt wel besproken.
Hoe snel kan de actualiteit er niet voor zorgen dit thema opnieuw te beschouwen? Want er kwam na 9 maart j.l. nog het verontrustende nieuws dat het aantal volwassenen met overgewicht in Nederland niet is gedaald sinds de invoering van het Nationaal Preventieakkoord in 2018. Ook het aantal rokers en drinkers zou amper afgenomen zijn (Bron: NOS, 11 maart 2022 en CBS, 11 maart 2022). Citaat: “In totaal had in 2021 de helft van de volwassenen overgewicht, oftewel een BMI van 25 of hoger. Dat is net zoveel als drie jaar daarvoor. Het aantal rokers daalde in die tijd van 22 naar 21 procent. Het percentage overmatige drinkers daalde licht, terwijl het aantal zware drinkers vrijwel gelijk bleef.”
Ook hoogleraar en inspirerend arts Liesbeth van Rossum luidt de noodklok (citaat, 9 maart 2022): “In het Regeerakkoord staan goede dingen, zoals de suikertaks, een verbod op reclame voor ongezond voedsel en btw-verlaging op groente en fruit. Maar financieel is dat allemaal moeilijk. Het gaat jaren duren voor het zover is, áls het al lukt. Daar kunnen we niet op wachten. We moeten versnellen, want het is vijf voor twaalf. Doen we niks, dan heeft in 2040 twee derde van de Nederlanders overgewicht.”
12.05.2021: Inspirerende artsen (05): Liesbeth van Rossum
In mijn betoog over preventie ligt al langer het voorstel van een belasting op ongezonde producten (BOP). Met een bonus/malus karakter, te heffen bij de producent (kader in deze blog) en niet bij de gebruiker. Of dat (wel) zal helpen ten behoeve van een gezondere leefstijl is nog niet bekend, maar het vult in elk geval wel de kas van waaruit kosten van curatieve zorg kunnen worden betaald, die voortkomen uit het gebruik van deze ongezonde producten. Dat is dan in elk geval “winst” voor allen die zich zorgen maken over de betaalbaarheid van het zorgstelsel. In jargon: neem de BOP als uiting van noodzakelijke kringloopfinanciering.
Bij een integraal zorgakkoord hoort ook een integraal toezicht. Verder kunnen in dit tijdsgewricht geen afspraken meer over ‘juiste’ zorg met 3 V’s worden gemaakt zonder burgerparticipatie en zonder een uitleg vooraf aan burgers, gezond en/of ziek, wat de consequenties van het zorgakkoord zijn.
- GGZ: richten op complexe problematiek bij dysbalans vraag en aanbod
Commentaar AM: Het kabinet zet in op passende GGZ, die zich meer gaat richten op complexe problematiek en met de hoop op beperking van de instroom. Opvallend is de specifieke melding in de Kamerbrief dat om de druk op crisiszorg te voorkomen het kabinet verwacht dat alle professionals in de GGZ tijdens de avonden, nachten en weekenden bereikbaarheidsdiensten gaan draaien.
Hopen op beperkte instroom is gebaseerd op het feit dat vanwege de schaarste op de arbeidsmarkt er nu eerst extra aandacht komt voor de mentale weerbaarheid van mensen in onze samenleving. Citaat: “Het kabinet wil daarom inzetten op gezondheid en mentale weerbaarheid, zodat mensen niet in zorg hoeven te komen, op het slimmer organiseren van de schaarse zorgcapaciteit die we hebben, zodat de geestelijke gezondheidzorg toegankelijk blijft voor iedereen die dat nodig heeft.” Getuigt dit van realisme of wensdenken?
06.11.2018: Hoe in de GGZ de kloof te dichten tussen vraag en aanbod? (druk en drukker…)
Ook hier wordt bij de toekomstagenda van de GGZ weer versterking van basiszorg genoemd, onder andere met inzet van de POH-GGZ.
Wat is nu eigenlijk het probleem in de GGZ?
Opinieleiders in de GGZ zeggen dat 20% van de bevolking in een jaar problemen heeft met de geestelijke volksgezondheid. Deze 20% gaf in het onderzoek van Nemesis 1996 en 2016 dezelfde prevalentie uitkomst. Tot 2006 bezocht 3,5% van de bevolking de GGZ (kosten 2,5 miljard), in 2010 was dit 7% (kosten 6,6 miljard). Met marktwerking kwam er zo een verdubbeling van het aantal mensen in de GGZ, zonder dat de prevalentie toenam (Nemesis). Wat vervolgens werd gezien was een onderbehandeling van de ernstige GGZ-problematiek en een overbehandeling van juist de milde GGZ-problematiek. Dit heeft een geïnstitutionaliseerde ondoelmatigheid gegeven in de sector. De opinieleiders melden verder dat 20% weliswaar GGZ-klachten heeft, waarbij 6% echt “ziek” is en 14% een milder beeld heeft. Kijkend naar de GGZ kosten dan zijn de verschillen per regio groot.
19.03.2019: Wachten op het wegwerken van wachtlijsten (Treeknorm GGZ 4 weken en zorgplicht)
27.04.2019: De nieuwe K van kwaliteit (context is bijna alles met 6 dimensies)
14.08.2019: Betere GGZ: verleg zwaartepunt van poldertafel naar werkvloer (kleinschalige organisatie)
29.07.2020: Zonder GGZ-vraag geen goed aanbod en/of bekostiging (vraaggestuurd, tijdig + 5 stappen)
Het nieuwe kabinet komt bij de toekomstagenda GGZ tot 4 speerpunten:
- Samenwerking binnen en tussen regio’s om het aanbod van zorg beter te spreiden
- Het versterken van de organiseerbaarheid van de ggz (het bevorderen van contracteren en avond-, nacht en weekenddiensten)
- Focus op kwaliteit en doelmatigheid van zorg
- Het bevorderen van het werkplezier
- Inzetten op innovatie en het lerend vermogen van de sector.
De sector zelf kwam samen met zorgverzekeraars in 2020 tot een toekomstagenda GGZ 2025 met 6 ambities:
- Zorgverzekeraars willen de trend van onderbehandeling van zware klachten en overbehandeling van lichte klachten keren
- Samen met het ggz-veld worden goede, bewezen praktijken ontwikkeld, op grotere schaal toegepast en via de nieuwe bekostigingssystematiek per 2022 gefinancierd
- Zorgverzekeraars zetten in op het verbeteren van de samenwerking tussen de huisartsenzorg en de ggz-sector en het versterken van het sociaal domein en de eerste lijn
- Zorgverzekeraars vragen de Rijksoverheid om de gemeentelijke overheden via het Gemeentefonds voldoende en stabiel te financieren om hun taken waar te kunnen maken
- De Rijksoverheid moet een heldere uitspraak doen over de afbakening van de aanspraak geneeskundige ggz in de Zorgverzekeringswet
- De Rijksoverheid moet kwalitatieve toetredingsdrempels voor zorgaanbieders mogelijk maken
Het is erg onrustig in de GGZ-sector, inhoudelijk omdat er gekozen moet worden tussen zorgprogrammatisch werken of herstelondersteunend. Naast het bestaan van wachtlijsten (hier/hier/hier), waarvan de nadelige gevolgen en onrust terecht komen bij burger en eerste lijn, c.q. als eerste bij de POH-GGZ.
08.12.2019: Contouren van een nieuwe GGZ (1): de inhoud (persoonsgericht in de context)
29.07.2020: Zonder GGZ-vraag geen goed aanbod en/of bekostiging (vraaggestuurd, tijdig + 5 stappen)
Randvoorwaardelijk is er onrust, omdat per 1 januari 2022 er een nieuwe bekostiging is (Medisch Contact, 14 mei 2021): het zogenaamde Zorgprestatiemodel. Met inmiddels ook de eerste klachten (hier/hier/hier/hier/hieren hier).
11.12.2019: Contouren van een nieuwe GGZ (2): de organisatie, inkoop en financiën) (totaal)
09.09.2020: Bekostiging passende zorg in beweging: de GGZ (1) (zorgvraagtypering + cluster – context)
Bij de 14% GGZ-cliënten met een milder beeld zal de POH-GGZ een rol spelen. Er wordt veel belang gehecht aan de samenwerking tussen eerstelijnsgezondheidszorg en sociaal domein. Met als doel: mensen snel gerichte hulp kunnen bieden en voorkomen dat problemen escaleren of problemen op de verkeerde plaats worden behandeld. Als factoren uit het sociale domein (huis, werk, relatie, armoede etc.) geestelijke problemen geven, dan is de belangrijkste bijdrage aan de oplossing in het sociale domein te vinden. Dat kan een tweede reden zijn dat een POH-GGZ bij capaciteitstekorten elders, met onmogelijkheid tot verwijzen naar dat sociale domein, de leegte moet opvangen. Het verhaal van de impact van “grenzeloos samenwerken” is een op een ook van toepassing op de keten in de GGZ (Zorgvisie, 4 maart 2022).
De coauteur van het RVS-onderzoek “Grenzeloos samenwerken?” laat in het artikel zien dat domein-overstijgende samenwerking heel ingewikkeld kan zijn, ook binnen kaders van Zorgverzekeringswet (Zvw). Citaat: “Het is bijna niet te doen. De lasten worden vooral afgewenteld op zorgprofessionals. Het kost ze zo ontzettend veel tijd en energie. Er zijn zo veel hordes (einde citaat)”.
Heeft de POH-GGZ tijd over om patiënten die chronisch benzodiazepines, antidepressiva of opioïden gebruiken, te begeleiden bij het afbouwen van die medicatie (H&W, 11 februari 2022)? Bij NIVEL (NIVEL, 8 maart 2022) blijkt uit praktijkonderzoek (n=931) dat 49% van de praktijken een uitbreiding wil van de capaciteit van de POH-GGZ. Met de vraag: zijn ze te vinden? Is er sprake van een passende bekostiging, met de salarisschaal van de NZa-berekening? Anders gezegd: als derde punt, voldoet de vergoeding voor POH-GGZ, geregeld door de NZa, aan het drietrapsprincipe van de kostprijsberekening anno 2022?
05.07.2017: Financiering POH-GGZ: koekoeksjong of zangvogel? (tekortschietende financiering)
29.08.2017: De kostprijs van de praktijkondersteuner (het 3-trapsmodel)
27.06.2018: GGZ-perikelen met impact, ook voor de huisarts (extra druk op eerste echelon)
12.02.2019: Financiering POH-jeugd valt onder twee wetten (Zvw:psyche en Jeugdwet psychiatrie)
19.03.2019: Wachten op het wegwerken van wachtlijsten (Treeknorm GGZ 4 weken en zorgplicht)
20.07.2019: Méér tijd voor patiënt: van incidenteel naar structureel (volumestijging bij POH-GGZ)
27.12.2019: Financiële staat: vraag/antwoord (09) (GGZ, POH-GGZ, Jeugdwet, extra werk ANW)
21.12.2020: Spannend jaar toekomstig (POH-)GGZ-werk in huisartsenpraktijk (register/Wlz/kosten)
Tot slot speelt er nog een vierde punt in de GGZ-keten. Terugverwijzing vanuit de specialistische GGZ naar de eerste lijn zou alleen maar geaccepteerd moeten worden, als tegelijk de afspraak geldt dat bij ontsporing in de toekomst de cliënt meteen weer terug kan. Het moet de zorgverzekeraar zijn, met toezicht van de NZa op dat specifieke contractitem, dat dit met de GGZ-instelling is overeengekomen (standpunt, 17 februari 2022). De huisartspraktijk met de POH-GGZ zit niet te wachten na verwijzing op weer een ellenlange wachtperiode voor een intake en/of behandeling.
- Informatie-uitwisseling en eigenaarschap medische gegevens
Commentaar AM: Het standpunt van het kabinet is dat iedereen eigenaar blijft van de eigen gezondheidsgegevens. Uitwisseling van gegevens en data tussen patiënt/cliënt en aanbieder en aanbieders onderling wordt, in overeenstemming met privacywetgeving, verbeterd waarbij uniformiteit noodzakelijk is. Met 2 speerpunten: een PGO en een nieuwe wet.
Een goed functionerende persoonlijke gezondheidsomgeving (PGO) voor patiënten zou dan het einddoel moeten worden. In april 2022 krijgt de Tweede Kamer over de kabinetsplannen een brief over de uitwerking van de plannen over uitwisseling van gegevens via de PGO, inclusief informatie over opties voor financiering van PGO’s uit de Zorgverzekeringswet. Met een PGO kan een patiënt via een eigen gekozen en gecertificeerde app toegang krijgen tot een deel van het medisch dossier.
Met het tweede speerpunt, het wetsvoorstel elektronische gegevensuitwisseling in de zorg (Wegiz) wordt bij AMvB aangewezen specifieke gegevensuitwisselingen elektronische gegevensuitwisseling verplicht. Dit wetsvoorstel, waarmee het ministerie van VWS deze vorm van gegevensuitwisseling stap voor stap wil gaan verplichten, moet nog behandeld worden en Tweede en Eerste Kamer.
Voor een beschouwing van een PGO en de aanstaande Wegiz maak ik graag gebruik van de website: https://www.zorgictzorgen.nl
Een website met een nuchtere kijk op zorg ICT zónder kenmerken van commercie en/of ICT-religie en/of pathologische ICT-euforie.
**16 artikelen over PGO: (A ,B ,C ,D ,E ,F G ,H ,I ,J ,K ,L ,M ,N ,O ,P)
**10 artikelen over Wegiz: (A ,B ,C ,D, E, F, G, H , I, J).
29.08.2018: Niet een PGO, maar een e-community biedt kans op meer zelfregie (ervaringen delen)
10.09.2019: Wie is er geholpen met een PGO? (inzage beter? Aan het werk met eigen gegevens!)
16.09.2019: Probleem in zorg-ICT en dan ook nog de cybersecurity (mogelijkheden overschat)
07.12.2020: Cybercriminaliteit gaat ook zorgsector niet voorbij (Hof van Twente/situatie NL)
13.02.2021: De juiste ICT op de juiste plek: wie durft de kosten te berekenen? (digitale transitie)
03.08.2021: Er is recht op passende zorg, niet op voorhand op digitale zorg (ZN/PFN-wens wetgeving)
14.Samen met veldpartijen: het Integrale Zorgakkoord
Commentaar AM: Het kabinet wenst samen met de veldpartijen komen tot een Integraal Zorgakkoord Zorgverzekeringswet, zo is te lezen in het coalitieakkoord. Bij dit akkoord hoort de maatschappelijke opgave de zorg slimmer te gaan organiseren vanwege de combinatie van een toenemende zorgvraag en schaarste op de arbeidsmarkt. De minister verwacht de Tweede Kamer in het tweede kwartaal van 2022 te informeren over de contouren van, en het proces rondom, het Integraal Zorgakkoord.
17.12.2021: Coalitieakkoord wijst naar nieuw af te sluiten integraal zorgakkoord (zorg in Rutte IV)
21.12.2021: Verkleinen gezondheidsverschillen: kabinet Rutte IV aan zet (volgens coalitieakkoord)
Al jaren zet het nieuwe kabinet, met nog steeds een gelijke samenstelling van politieke partijen, in op “de juiste zorg op de juiste plek” en op “regionalisering”. Tijdens de vorige kabinetsperiode werden met alle zorgverleners separate bestuurlijke akkoorden gesloten. Maar opvallend daarbij was dat passages met 3 V’s in al deze akkoorden (2019 t/m 2022) tekstueel terugkwam. Daar stond bij elk akkoord in elke sector toen vermeld:
- Voorkomen van (duurdere) zorg
- Verplaatsen van zorg, (dichter) bij mensen thuis als dat kan, verder weg als het moet
- Vervangen van zorg door andere zorg, met behoud van kwaliteit
Nu bij het nieuwe kabinet staat er in de beleidsstukken (citaat): “Het kabinet zet op de Juiste Zorg op de Juiste Plek: het voorkomen van zorg (leefstijlpreventie en een sterke sociale basis), het vervangen van zorg (technologische en sociale innovatie), en het verplaatsen van zorg (dichtbij bij mensen waar het kan, complexere zorg in effectieve netwerken). De beweging van de Juiste Zorg op de Juiste plek wordt breed gedragen in het veld. Regionale domeinoverstijgende samenwerkingsverbanden zijn niet meer weg te denken en vormen een belangrijke hoeksteen in deze veranderbeweging (einde citaat).”
In mijn items over passende zorg heb ik aangegeven dat het woord “passend” zich, behalve op de inhoud, óók moet richten een integrale toekomstvisie, op tijdigheid, de juiste zorgfunctionaris bij de juiste zorg, het schaalniveau van organisatie en logistiek, ruimte voor innovatie, bedrijfsvoering met onder- en bovengrenzen voor solvabiliteit, een aan de juiste zorg aangepaste en berekende bekostiging, gelijkwaardige contractering, met toezicht op inkoop door contractcontrole, governance (‘goed bestuur als werkwoord’) etc..
Bij een integraal zorgakkoord hoort ook integraal toezicht. Verder kunnen in dit tijdsgewricht geen afspraken meer over ‘juiste’ zorg met 3 V’s worden gemaakt zonder burgerparticipatie en zonder een uitleg vooraf aan burgers, gezond en/of ziek, wat de consequenties van het akkoord zijn.
21.12.2017: Actieve participatie burger nodig bij beheersen van zorgkosten (alle actoren doen mee)
05.06.2018: Informatieovervloed op zorgverzekeringsmarkt voelt als doolhof (overstap verzekeraar)
14.06.2018: Welke zorg hoort in de basisverzekering? (pakketcriteria beoordeeld door ZiN)
28.09.2018: Stelseldiscussie lijkt onontkoombaar: niet top-down, maar bottom-up (burger!)
13.10.2018: Wouter Bos: “Stop met wegduiken voor pijnlijke keuzes in de zorg” (blijkt moeilijk…)
21.10.2018: Werken aan de agenda van de vooruitgang (reorganiseren + betaalbaar houden)
13.03.2019: Torn niet aan keuzevrijheid van de burger (wie bepaalt? aanbesteden hoeft niet
21.08.2019: Wáár blijft het totaalplaatje? (stijging zorgkosten, personele tekorten, zorgstelsel etc.)
12.09.2019: Integreer monitor zorgverzekeringen met alledaagse zorg (verzekering versus praktijk)
30.12.2019: Promotieonderzoek: mismatch in zorg tussen beroepsidentiteit en het systeem
28.04.2020: Brede maatschappelijke heroverweging zorgstelsel: een discussie waard (v/e ambtelijke werkgroep)
04.08.2020: Een kwestie van kiezen (te maken zorgkeuzes in politiek bij verkiezingen: 226 voorstellen)
14.06.2021: Over toverwoorden en de kunst van veranderen (ziekenhuistransitie i/e verandercyclus)
14.02.2022: Zorgplicht impliceert juiste inkoop van voldoende zorg (1) (tijdig, wet, ZV, rol IGJ, NZa)
16.02.2022: Zorgplicht impliceert juiste inkoop van voldoende zorg (2) (tijdig, wet, ZV, rol IGJ, NZa)
Het schrijven van een integraal akkoord en daarna het handhaven/begeleiden van de afspraken zal een hele klus worden. Zeker na de waarschuwende woorden van de RVS over domeinoverstijgend werken (“Grenzeloos werken?” 4 maart 2022).
Wat verder opvalt is de wat dwingende manier waarop “de regio” wordt gepromoveerd tot de juiste plek van toekomstige actie van herinrichting. Citaat (Hoofdlijnenbrief, 4 maart 2022): “Regionale domeinoverstijgende samenwerkingsverbanden zijn niet meer weg te denken en vormen een belangrijke hoeksteen in deze veranderbeweging. Regiobeelden geven inzicht in de opgaven en plannen om gezamenlijk aan die opgaven te werken en verbinden tegelijkertijd de landelijke, regionale en lokale niveaus. Startpunt bij de doorontwikkeling van regiobeelden zijn de inzichten en de energie in de regio. Daarom wordt aangesloten bij de bestaande regiobeelden. Regiobeelden moeten kunnen leiden tot een herschikking van het zorglandschap waarbij een integraal aanbod en passende zorg over domeinen heen de norm is. Om te zorgen dat de regiobeelden en plannen daadwerkelijk tot stand komen, integraal en van voldoende kwaliteit zijn, zorg ik met de NZa voor aanvullende minimumeisen over de inhoud en opzet van de regiobeelden (einde citaat).”
Als het kabinet vindt dat zorg geleverd moet worden “dichtbij waar dat kan”, dan impliceert dat ook afstemming van een ondersteunende organisatie en infrastructuur op dat niveau “dichtbij”. Het is opvallend dat in bovengenoemd citaat 9x het woord “regio” voorkomt, 1x het woord “lokaal”, maar 0 keer het woord “wijk”.
Indien de middelen schaars zijn, is het dan niet verstandiger de ondersteuning af te stemmen op het gewenste schaalniveau? Immers versterking van de basiszorg is een genoemd onderdeel van passende zorg en kabinetsbeleid. Dat kan de regio zijn: soms wel, vaak ook niet.
27.04.2018: Regionalisering van de zorg: wat willen burgers en zorgaanbieders? (schaalgrootte)
09.10.2018: Ondersteuning huisarts: op niveau praktijk, wijk of regio? (organisatieschaal)
26.01.2019: Modern functionerend wijkteam vraagt om andere randvoorwaarden (CPB/wijkteam)
14.04.2020: Toekomstbestendige organisatie huisartsenzorg: in de regio? (deels wel, deels niet)
Dit speerpunt 14 over een nieuw akkoord eindig ik met de slotwoorden van het laatste bestuurlijke akkoord huisartsenzorg (27 juni 2018, pg.11): “Partijen spreken tot slot af om de landelijke projecten/afspraken voor 1 januari 2019 te hebben voorzien van een SMART uitvoeringsraamwerk inclusief het benoemen van trekkers, tijdpaden, mee te nemen reeds lopende projecten en nog te starten projecten, zodat de uitvoering van het akkoord goed kan worden vervolgd(einde citaat)”.
Of dit ook gelukt is, kan ik niet goed beoordelen, maar het lijkt mij bij de nieuwe besprekingen voor weer een nieuw akkoord wel een agendapunt.
02.04.2021: NZa-evaluatie over contractering huisartsenzorg heeft weinig diepgang (monitor)
06.05.2021: Tussenevaluatie bestuurlijk akkoord huisartsenzorg benoemt niet alle knelpunten
30.09.2021: Deze plicht van openbare verantwoording gaat veel te ver (Wtza-plichten)
08.10.2021: Het hebben van een vaste huisarts leidt tot betere zorguitkomsten (3 indicatoren)
24.11.2021: Stagnatie bij financiering MTVDP blokkeert een landelijke uitrol (HLA versus praktijk)
Alle betrokken partijen, gemeend sterkte met opzet en uitvoering van het nieuwe integrale zorgakkoord.