Nog drempels genoeg bij nieuwe inrichting en bekostiging spoedzorg

·      We willen de locaties waar acute zorg verleend kan worden anders gaan inrichten en organiseren. In de huidige situatie kan een patiënt die overdag acute huisartsenzorg nodig heeft bij de eigen huisarts terecht. Dit willen we in de nieuwe situatie ook behouden. De huisarts blijft poortwachter en kan veel instroom in de tweedelijns acute zorg voorkomen. Voor zorg die niet kan wachten totdat de huisarts beschikbaar is of die niet thuis kan plaatsvinden komt de patiënt nu bij de huisartsenpost (in de avond-, nacht- en weekenduren), de crisisdienst van de ggz of een spoedeisende hulp in een ziekenhuis. Dit is afhankelijk van de ernst van de klacht en de beoordeling van de triagist. Voor laagcomplexere, niet levensbedreigende acute zorg kan de patiënt straks, naast de huisarts overdag, terecht bij een spoedpost (pagina 26).

·      Wat is een spoedpost voor acute zorg? Het grootste deel van de spoedzorg is niet hoog complex en hoeft niet behandeld te worden in een volledig uitgeruste spoedeisende hulp waar verschillende medisch specialisten aanwezig zijn. De zorg die verleend kan worden op de spoedpost kan variëren van spoedeisende huisartsenzorg als de huisarts niet beschikbaar is en die niet kan wachten tot de volgende werkdag, begeleiding tijdens de zwangerschap, een deel van de acute geestelijke gezondheidszorg, tot een deel van de acute zorg die nu op een spoedeisende hulp wordt verleend (pagina 26).

·      Samen met zorgprofessionals wordt gedetailleerd in kaart gebracht welke vormen van acute zorg in een spoedpost en welke in een volledig uitgeruste spoedeisende hulp behandeld kunnen worden (pagina 26).

·      Hoe worden spoedposten georganiseerd? In de huidige situatie zijn er op “spoedlocaties” vaak nog gescheiden plekken voor de huisartsenpost en de spoedeisende hulp. Natuurlijk moet goed gekeken worden welke hulp een patiënt nodig heeft en wie daarvoor ingezet kan worden, maar een meer integrale benadering kan voordelen opleveren. In de spoedposten is er straks één integraal spoedplein waar de patiënt terecht kan voor zowel acute huisartsenzorg, acute geestelijke gezondheidszorg en laagcomplexere, niet levensbedreigende acute medisch specialistische zorg (pagina 27).

·      Op verschillende plekken in het land wordt al gewerkt met een soortgelijke situatie of gaat dat op korte termijn gebeuren. Deze spoedposten zijn soms alleen nog overdag en in de avonduren open. In de nieuwe situatie zal in veel gevallen de spoedpost ook ’s nachts open zijn. De huisartsenpost zoals hij nu bestaat verdwijnt hiermee, de zorg die daar verleend wordt verdwijnt echter niet. De triagist in de zorgmeldkamer bepaalt of de patiënt naar een spoedpost toe moet en daar gezien kan worden door een zorgprofessional die laagcomplexe acute (huisartsen)zorg kan leveren, een zorgprofessional die wat meer complexe acute zorg kan leveren of een zorgprofessional die acute geestelijke gezondheidszorg kan leveren (pagina 27).

·      Omdat op de spoedposten veel patiënten gaan komen is het belangrijk om deze spoedposten goed te faciliteren met voldoende ruimte, voldoende personeel, voldoende behandelplekken en een fijne verblijf- en werkomgeving. Het moet een plek zijn waar mensen graag willen werken (pagina 28).

·      Per regio zal bepaald moeten worden hoeveel spoedposten er komen, waar de spoedposten gaan komen. Het uitgangspunt is dat de toegankelijkheid van acute zorglocaties gelijk blijft aan wat nu het geval is of zelfs beter wordt. We kunnen ons voorstellen dat deze spoedposten op de plek komen van de huidige spoedeisende hulp- en huisartsenpostlocaties in de bestaande ziekenhuizen en op de locatie van enkele losstaande huisartsenposten die er nog zijn (pagina 28).

·      Het kan vanuit het oogpunt van samenwerking tussen verschillende zorgprofessionals winst opleveren als de acute geestelijke gezondheidszorg integraal wordt aangeboden op de spoedpost (pagina 34).

·      In het kwaliteitskader spoedzorgketen worden afspraken gemaakt over welke zorgprofessionals er aanwezig en oproepbaar moeten zijn op de huidige spoedeisende hulp. Wij denken dat verpleegkundigen, verpleegkundig specialisten, physician assistants, huisartsen, SEH-artsen, psychologen, specialisten ouderengeneeskunde of geriaters een nieuwe en andere rol kunnen krijgen op de spoedpost en meer kunnen gaan samenwerken. Voor de laagcomplexe acute zorg kunnen naast huisartsen, nog meer dan nu al gebeurt, ook verpleegkundig specialisten, physician assistants en, afhankelijk van de evaluatie van de pilots, de bachelor medische hulpverlening een rol krijgen (pagina 34).

·      Het is essentieel dat gegevens in het geval van acute zorg elektronisch beschikbaar zijn (pagina 39).

·      Er moeten strakke afspraken worden gemaakt op het gebied van kwaliteit, doelmatigheid, betaalbaarheid en bereikbaarheid. Afspraken over gegevensuitwisseling en financiën gaan landelijk. Voor afspraken over de inrichting van het acute zorglandschap kiezen we voor een regionale benadering in de bestaande 11 ROAZ-regio’s. De regievoering op de opgeschaalde zorg blijft een publieke GHOR-taak (pagina 41).

·      We verwachten van de grootste of grootste twee verzekeraar(s) in een ROAZ-regio dat ze bij de contractering van de acute zorg rekening houden met kwaliteit, toegankelijkheid en doelmatigheid.  Van de overige zorgverzekeraars verwachten we congruent beleid (pagina 42).

·      Bekostiging vindt plaats op basis van beschikbaarheid. De normen over welke acute zorgvoorzieningen voor wie en waar beschikbaar moeten zijn, geven invulling aan de zorgplicht van de zorgverzekeraar en zijn leidend voor de bekostiging. Wij verstaan onder de term ‘beschikbaarheid’ dat we betalen voor de faciliteiten die minimaal nodig zijn om kwalitatief goede acute zorg te kunnen leveren. Hierbij zijn de normen die (zullen gaan) gelden in de acute zorg van essentieel belang. De normen geven aan welke faciliteiten minimaal beschikbaar moeten zijn en binnen welke tijd de locatie voor acute zorg bereikt moet kunnen worden. Dit betekent dat die locatie dus beschikbaar moet zijn, ongeacht hoeveel inwoners acute zorg nodig hebben (pagina 45).

·      We willen bekijken wat de voor- en nadelen zijn wanneer de acute zorg integraal gefinancierd wordt, en welke effecten het heeft om bestaande financiële schotten, zoals tussen de huidige huisartsenpost en de spoedeisende hulp, te laten verdwijnen. Integrale bekostiging van de acute zorg, kan ook nieuwe schotten opwerpen met niet-acute zorg. Wat zijn de effecten daarvan? Welke financiële prikkels moeten er aanwezig blijven en hoe moet het financiële risico gecompenseerd worden voor de risicodragende partij (pagina 46)?

Woudschoten: Kernwaarde: Continu: huisartsen vormen een constante factor in de medische zorg voor patiënten, waarbij verduidelijkt is dat huisartsenzorg (maar niet per definitie de huisarts zelf) continu beschikbaar is voor klachten die snel een medische beoordeling vereisen. De nieuwe kernwaarde ‘gezamenlijk’ is toegevoegd. Deze is fundamenteel voor de uitvoering van de andere drie kernwaarden. De huisarts is een teamspeler, zoekt de gezamenlijke aanpak, met de patiënt, met anderen binnen de huisartsenzorg, met andere zorgverleners en daarbuiten. Kerntaak: Spoedeisende zorg is kerntaak. Dit betekent dat spoedeisende huisartsenzorg 24 uur per dag beschikbaar is. Spoedeisende huisartsenzorg is bedoeld voor gezondheidsklachten die medisch gezien direct of binnen enkele uren beoordeeld moeten worden. Huisartsen zorgen ervoor dat terminaal-palliatieve huisartsenzorg 24 uur per dag beschikbaar is voor patiënten.

Het vervolgproject ‘Kerntaken in de praktijk’ beschrijft concrete kaders voor de invulling van de kerntaken.

Bij InEen lees ik verder nog: Spoedeisende huisartsenzorg: in avond, nacht en weekend is spoedzorg beschikbaar voor zorgvragen waarbij het medisch niet verantwoord is om te wachten tot de volgende (werk)dag. Dit is nadrukkelijk wat anders dan 24/7 volledige beschikbaarheid van de huisartsenzorg.