Het publiek debat “Zorg voor samenhang” vond gister (14.12.2019) plaats in Den Haag en was georganiseerd door het actiecomité “Het Roer Moet Om” (HRMO). De bijeenkomst was het vervolg op de overhandiging aan de Tweede Kamer van een boekje met het resultaat van een recent onder huisartsen gehouden enquête met een bundeling van schrijnende verhalen uit de dagelijkse praktijk. Het boekwerk kreeg de titel: ‘Patiënt tussen wal en schip’. Een “stil drama”, zo noemde het HRMO het, als de patiënt zoals nu niet tijdig de juiste zorg op de juiste plek krijgt. Bij het zien van de video van het levendige debat noteerde ik enkele krasse uitspraken van de deelnemers:
- Wederzijdse afhankelijkheid vereist vertrouwen, vraagt competenties en het gemeenschappelijk nemen van verantwoordelijkheid
- We willen graag de persoonlijke knop in een gedigitaliseerde zorg, bv. als we over de zorgrobot zijn gestruikeld en met een heupfractuur bij de voordeur liggen. We willen graag door mensen gehoord worden, iemand die luistert, meedenkt, ons aanraakt en troost
- In 2030 hoeft 50% van de zorg, die immers laagcomplex is, niet in een ziekenhuis plaats te vinden. Maar kan thuis, onder supervisie van een medisch-specialist. Met digitale transformatie, dat is wat de burger wil
- Terechte evidence based adviezen en maatregelen bij een ziekte, kunnen in een bepaalde context helemaal verkeerd zijn
- Zorg-ICT moet kosten sparend en arbeid sparend zijn, anders wordt het alleen maar duurder
- Ieder een PGO, dan roept dat ook weer vragen op en dat juist bij mensen die al gezond zijn
- Zorg voor goede incentives voor samenwerking
- Een huisarts kan geruststellen en normaliseren omdat er vertrouwen is. Maar het wordt moeilijker. Ziekmakende angst leidt tot overdiagnostiek bij gezonde mensen
- Er is in de samenleving pas compassie voor een patiënt bij het stellen van een diagnose
- Ik hoor wel veel van wat niet klopt, maar ik hoor weinig alternatieven
- Beloon kwaliteit en de netwerken. En niet het krampachtig vasthouden aan een budget
- Het Roer Moet Om, maar nu nog een kapitein vinden die dat gaat uitvoeren
- Er is 30% overbodige zorg, waar een goede analyse bij moet plaatsvinden naar de oorzaken; waarom zijn wij allen zo bang geworden” Daardoor is er te veel defensieve zorg. Met na de analyse graag politieke regie om dat te veranderen. Ook kijken naar de rol hierbij binnen de eigen medische opleidingen. En kijken naar de rol van de patiëntenverenigingen
- Bij een door eenieder gewaardeerd project in de ouderenzorg (Velp) is het na 8 jaar nog niet gelukt een structurele financiering te krijgen en vraagt de preferente verzekeraar nu voor de derde keer om een business case
- Gemeente Rheden: 43.000 inwoners, 6 zbc’s, 15 thuiszorgorganisaties en contracten met 556(!) aanbieders van jeugdzorg en Wmo.
- Minister verwijst huisarts naar de regio. Maar de zorg loopt vast in de stroop van de regelgeving. Regels waarbij juist de zorgverleners bij het opstellen ervan niet geraadpleegd zijn
- Of je kiest voor centrale overheidsaansturing met zo een sterk hiërarchische aansturing met verminderde autonomie van de arts. Of je kiest met countervailing power voor een lager niveau, waarbij zoals nu de zorgverzekeraar probeert te onderhandelen om zo tot zorg te komen
- Wij polderen ons helemaal suf
- Samen de regie in de regio, dat kun je niet allemaal samendoen, dat is romantische nostalgie
- We hebben een failliet productiedefinitiestelsel, een failliet productfinancieringsstelsel en een failliet concurrentiestelsel tussen zorgverzekeraars
- We hebben helemaal niet de beste zorg van Europa, we hebben de hoogste eigen dunk van Europa
- Regie betekent ieder zijn eigen rol nemen en niet afschuiven naar een ander
- Er is geen perfect stelsel. Elk stelsel heeft onbedoelde effecten, heeft perverse effecten en een stelsel wijzigen kost enorm veel energie
- Samenhang door samenwerking
- De ontwijkende persoonlijkheidsstoornis scoort hoog in de zorg
Het vervolg (op korte termijn) is te beluisteren aan het eind van de video.
Eerdere blog bij activiteiten HRMO
17.06.2017: (Ont)regel de zorg (meetdrang en meetdwang, daar begint het mee)
01.09.2017: Reductie administratieve lasten: eerst diagnose, dan therapie (juiste volgorde)
04.01.2018: Regel de administratieve overlast (goed) en een nieuw hoofdlijnakkoord
25.05.2018: Ontregelen doe je daar waar je regels afspreekt (reductie administratieve lasten)
04.12.2018: Lessen uit de schrapsessies als basis voor vervolg op (ont)regelen van zorg
05.12.2018: Vervolg op ontregelen van zorg: mail naar de minister (suggesties naar de minister)
26.11.2019: HRMO: een stil drama voltrekt zich (geen juiste plek beschikbaar voor zorg kwetsbaren)
02.12.2019: Over zorgalarmisme en betrouwbare zorgcijfers (HRMO JZOJP cijfers over alarm)
Mooi om er zo “bij”te zijn . Het is haast niet in woorden te vangen problematiek, waar het zorgapparaat en ook de eerste lijn voor staat. Maar het feit, dat er een enorme toename van zorgvraag is onder een snel groeiende en zich verjongende groep ( Verwey Jonker Instituut bracht vers rapport uit: 1,3 miljoen 0-25 jarigen met chronische aandoening) maakt dat de paradigmashift zich vooral in de geneeskunde zelf moet voltrekken: bij het verdwijnen van de preventiekracht uit de Gezondheidsleer en het nu vrijwel volledig brandjes blussen en zorg aanleveren vanuit de Ziekteleer met haar snel uitdijende aantal aandoeningen, etiketten, symptomen en syndromen , blijft het voorlopig ernstig dweilen met de kraan open. Het problemenveld tussen Overheid , ZV, zorgverleners laat zich niet makkelijk wegpolderen, maar eist intrinsieke omslag van “het roer” naar preventiekennis terugbrengen , eerst in nulde en eerstelijn. Het weer door goed lichamelijk onderzoek en kennis van gezonde anatomie en functionaliteit van het eerst zichtbare: de houding en de flexibiliteit en motoriek van het steun-en bewegingsapparaat maakt dat we snel kunnen onderkennen bij wie gezonde anatomie en functie overgaat in ongezonde situatie leidend naar de vele “zivilizationskrankheiten”, waar geen preventieve kennis meer over is . Vooral het kind ontbeert begeleiding naar een gezond eindresultaat van de groei en dat wreekt zich enorm. Als Houdingnet al bij Blokhuis aan tafel, maar wanneer “Politiek bedrijven is Geneeskunde bedrijven in het groot” ( Virchow lulde zo Bismarck om) ook hier begrepen wordt, is maar de vraag.