Gisteren mocht ik van bestuursleden van de Vereniging Praktijkhoudende Huisartsen (VPH) de Hans Nobel Courage! penning 2020 en een daaraan gekoppelde prijs in ontvangst nemen.  De jury bestond behalve het bestuur van VPH uit Calculus Software, de echtgenote van Hans Nobel, Marilène van der Velden en de winnaar van 2019, huisarts Daniëlle van Oostendorp.

Juryvoorzitter Erik van Dijk roemde de bijdragen op de website met kennis over bekostiging van zorg en het zorgstelsel. Bijdragen die soms zeer gedetailleerd zijn uitgewerkt, aldus de voorzitter, soms voorzien zijn van weliswaar een stevige stellingname, “maar wel altijd de lezer de vrije keus laat een eigen standpunt in te nemen.”

Nu is niets menselijk mij vreemd, dus deze mooie woorden en complimenten absorbeer ik graag. Met deze blog wil ik daarom eerst alle juryleden hartelijk bedanken voor het mij toekennen van deze prijs. Het is echt een hele eer.

Met de naam van de prijs én de beeltenis op de penning, gaan mijn gedachten echter ook uit naar Hans Nobel zelf.

Met Hans heb ik tussen 2001 en 2011 vele malen overleg gehad, met name via het bestuur van Stichting de Vrije Huisarts, waar we beiden deel van uitmaakten. Zijn onuitputtelijke inzet en scherp inzicht, bij het duiden van complexe vraagstukken in de zorg, zullen mij altijd bijblijven. Daarnaast was Hans ook taalkundig begaafd(er) in het beschrijven van de dilemma’s die hierbij speelden. Met name heeft hij mij geleerd dat er beleidsmatig altijd een andere weg is te kiezen. Niet altijd maar het brede pad bewandelen van vertrouwdheid, consensus en “business as usual”.

Tot op de dag van vandaag kom ik in mijn archief door Hans geschreven mails en stukken tegen. Ik kan ze nu lezen met een glimlach. Zo mailde hij mij na mijn kritische publicatie in Medisch Contact over de nieuwe bekostiging huisartsenzorg op 27 februari 2015: “Het kan niet vaak genoeg gezegd worden dat de budgetten niet in lijn liggen met alle ambities”.

Bij vervolgpublicaties jaren later (Medisch Contact en blog/blog) bleek hij, inmiddels overleden, postuum gelijk te hebben gekregen.

Een jaar na zijn overlijden maakte ik in 2018 als eerbetoon aan hem ruimte op mijn website voor de door hem in 2010 en 2011 geschreven parabels van dorpsbakker Bruin en diens markante belevenissen.

Hans sloot de mailwisseling altijd af met het woord courage, niet voor niets opgenomen in de naam van deze prijs. Wat dat betekende, denk ik, was altijd een mengeling van gewenste of getoonde dapperheid, lef, moed, durf, flinkheid., maar ook een gevoel van trots. En ook wel een aanmoediging van ‘kom op, niet bij de pakken neerzitten, dóórgaan’.

Nu is Courage ook een roodbruin Belgisch winterbier. Welnu, ik dacht deze winter in de huidige lockdown met deze prijs een paar flesjes Courage te kunnen kopen en dan, kijkend richting de hemel, in gedachten te kunnen toosten. Nippend aan mijn biertje in stilte genieten van mooie herinneringen.

Maar wát blijkt…het Courage-bier zit niet meer in het assortiment van de brouwerij! Dit feit zou toch zo maar in een parabel van Hans kunnen staan, waarbij ronkende namen bij overige biersoorten uiteraard zijn gebleven.

Zal ik toch nog op zoek moeten gaan naar een alternatief om het heuglijke feit van de prijsuitreiking te vieren.

Eerdere blog:

14.01.2018: Bakker Bruin (eerbetoon aan Hans Nobel)