Missie
Gezondheidszorg is niet los te zien van het zorgstelsel waarbinnen zorg wordt verkregen, ingekocht en geleverd.
Hoe zijn deze twee werelden van zorg en stelsel met elkaar verbonden?
Gezondheidszorg is niet los te zien van het zorgstelsel waarbinnen zorg wordt verkregen, ingekocht en geleverd. Hoe zijn deze twee werelden van zorg en stelsel met elkaar verbonden?
Zorg is mensenwerk met een intrinsieke motivatie. Elk mens is uniek, de gegeven hulp is derhalve maatwerk. De kwaliteit van geleverde zorg zit in de harten en zielen van de mensen. Items als integriteit, vertrouwen, onafhankelijkheid en professioneel gedrag ten opzichte van de patiënt, je collega’s, je eigen beroep, zijn niet in maat en getal uit te drukken. En deze kwaliteit laat zich verbeteren door erover te praten, te sparren en gericht na te scholen.
Bij het zorgstelsel draait het om toegankelijkheid, betaalbaarheid en doelmatigheid. Met een verplichting van kwaliteitsmetingen om gegevens te verzamelen, nodig voor het vermeend functioneren van de zorgverzekeringsmarkt en de zorginkoopmarkt.
Alleen weet niemand hoe je op een betrouwbare manier kwaliteitsmetingen moet duiden. Met als reflex bij de reeds bestaande controle-behoefte (meetdrang) weer inzet van nieuwe controlemechanismen (meetdwang). Waarbij door verzekeraars en toezichthouders bij onvoldoende ‘bewijs’ wel de geleverde zorg mag worden bekritiseerd, maar de regelgeving in het zorgstelsel zelf merkwaardigerswijs niet. Dit levert een gespannen relatie op tussen zorg en bedrijfsvoering. Met verwachting van de beste zorg. Te regelen op de markt met de spelregels van het zorgstelsel met haar zes toezichthouders. Met daarbij een verlammende angst voor onvoorziene kostenstijgingen. Vraaggestuurde zorg nastreven, maar niet deze vraaggestuurde zorg willen berekenen. Heel onlogisch en onnatuurlijk.
Voor de zorgaanbieder verbetert de kwaliteit van zorg door feedback te vragen en te geven op de eigen geleverde kwaliteit. Door zelf te definiëren wat volgens richtlijnen van de beroepsgroep en van de reguliere praktijk haalbaar is en te kijken wat daarvan de resultaten zijn. Naar resultaten van jezelf en van je collega’s. Om je vervolgens openlijk en transparant uit te spreken over de randvoorwaarden die nodig zijn voor verbetering.
De prijs van zinnige zorg en goede praktijkvoering is onbekend. De inspanningen binnen dit stelsel gaan helaas teveel uit naar top-down opgelegde kostenmatiging en bbp gestuurde budgettering. En gaan niet uit naar serieuze pogingen, noch door de overheid, noch door de toezichthouders, bottum-up en onafhankelijk, kostprijzen voor toekomstgerichte en innovatievolgende zorg vast te stellen. Jammer en onverstandig. Want bij de beste zorg hoort niet op voorhand de hoogste of laagste prijs. En zeker niet een opgelegde prijs. Maar juist een berekende inzichtelijke prijs.
De problemen van het huidige vraag-aanbod-budgetmodel kunnen alleen worden aangepakt als alle partijen die bij de zorg betrokken zijn zelf kijken wat zijzelf bij kunnen dragen aan een doelmatige oplossing ervan. En die oplossingen ook publiceren. En dus mag je ook de professional vragen hoe deze de goede dingen goed/beter kan doen. Of de burger vragen, welke zorg wordt gewenst, maar wel inclusief de prijs van die wens. Wijzen naar de ander bij het oplossen van de eigen problemen of het doorschuiven van de nota, dragen daaraan niet bij.
Het blijft een uitdaging om na te blijven denken over de relatie tussen zorg en stelsel. En te schrijven over alle krachten die worden uitgeoefend om de zorgvraag, het zorgaanbod en de prijs van zinnige zorg en goede praktijkvoering te beïnvloeden.
Welkom op mijn website, zorgenstelsel.nl